adgallery

ΚΩΣΤΗΣ ΒΕΛΩΝΗΣ | Marx in Arcadia

15.11.10 - 15.01.11

"Η εξέγερση ενός αγρότη", 2010, ακρυλικό και ακουαρέλα σε χαρτί, 56 X 76 εκ.










 


 

Αντλώντας στοιχεία από διάφορες πηγές, την πολιτική θεωρία, την ιστορία της τέχνης και την αρχιτεκτονική, η δουλειά του Κωστή Βελώνη αποτελεί μια μακρόχρονη μελέτη και επανεξέταση της έννοιας του αρχείου ως βασικού εργαλείου της τέχνης και τελικά της ίδιας της ανθρώπινης γνώσης. Στην έκθεσή του με τον τίτλο «Πώς Μπορεί Κανείς να Σκέπτεται Ελεύθερα στη Σκιά ενός Ναού» που πραγματοποιήθηκε το 2009 στην Kunstverein του Αμβούργου, ο Βελώνης επανεξετάζει θέματα της μοντερνιστικής αρχιτεκτονικής παράδοσης σε σχέση με τη ριζοσπαστική αισθητική και θεωρία της Πρωτοπορίας.

Η έκθεση αυτή στην γκαλερί Α.Δ., συνέχεια της πρόσφατης ατομικής του στο Ε.Μ.Σ.Τ., περιέχει γλυπτά και σχέδια τα οποία αναφέρονται σε στιγμές που σημάδεψαν την ιστορία. Στα έργα του ωστόσο οι αναφορές σε ιστορικές φόρμες δεν επιδιώκουν την μίμηση, ούτε την δημιουργία γραμμικής ανάγνωσης, αλλά στοχεύουν στην μελέτη της ίδιας της κατασκευής της ιστορίας. Σημαντικά γεγονότα, όπως η πτώση του ανατολικού μπλοκ, η ανθρώπινη αποξένωση στα μεγάλα αστικά κέντρα και η εν γένει αποτυχία στην πράξη των σύγχρονων ουτοπιών προκαλούν την ανάγκη για αναστοχασμό πάνω στην ιστορία και στην αυθεντία που προσδόθηκε στο αρχείο, το οποίο δεν αντιμετωπίζεται πλέον ως ουδέτερο, διαφανές, αδιαμφισβήτητο και αληθές, αλλά ως το ίδιο το αντικείμενο της μελέτης. Στο έργο του ο Βελώνης διερευνά τις ιδεολογίες που βρίσκονται πίσω από τις κοινωνικές και πολιτικές δομές εξουσίας και θέτει υπό αμφισβήτηση τις παραδεδεγμένες γνώσεις επιδιώκοντας να διασώσει την ουτοπική σκέψη από τη σκληρή πραγματικότητα της πολιτικής πράξης.

Στον 1ο όροφο της γκαλερί παρουσιάζεται ένα γλυπτό με τίτλο «Κατειλημμένο εργοστάσιο», μια σειρά ακουαρέλες σε χαρτί και δύο ακόμα γλυπτά, το «Μνημείο στη συλλογική Ουτοπία» και το «Ανακατασκευή της μακέτας του μνημείου του Vladimir Tatlin για την Τρίτη Διεθνή ως ένα εργαλείο για την οικιακή ζωή». Στο τελευταίο αυτό έργο, ο Βελώνης εξετάζει τη σχέση μεταξύ οικιστικού περιβάλλοντος και επανάστασης και αντιπαραθέτει την επικυριαρχία των συλλογικών ουτοπιών στα προσωπικά όνειρα.

Στον 2ο όροφο της γκαλερί παρουσιάζεται μία εκδοχή του παλαιότερου έργου με τον τίτλο «Μέσω του διακριτικού βλέμματος του φεγγαριού, είναι που το σκοτάδι μπορεί να δώσει το φωτεινότερο φως» (από την ενότητα La boheme est un pays triste), όπου το αρχέτυπο ενός γοτθικού ναού στο φως του φεγγαριού συνδέεται με μια βάση πάνω στην οποία στέκεται ένα μοναχικό γύψινο φάντασμα. Το έργο αυτό πραγματεύεται έννοιες όπως η μοναξιά απέναντι στο μνημείο, η αποτυχία των προσωπικών ονείρων και η συνακόλουθη ρήξη μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου χώρου.


image gallery