adgallery

JAN FABRE | Who Shall Speak My Thoughts (of my body)

30.11.07 - 31.01.08

"Ik probeer de maan te blussen (Προσπαθώ να σβήσω το φεγγάρι)", 2003, σχέδιο από τη σειρά "Urinedrawings", μολύβι ΗΒ και ούρα σε χαρτί, 29,7 Χ 21 εκ.

prev  Set 2/2  next













 

Παρουσιάζονται 40 περίπου body liquid drawings, από το 1978 μέχρι και σήμερα, και 3 γλυπτά, ένα εκ των οποίων για πρώτη φορά διεθνώς. Τα γλυπτά I let myself drain και Ik papegaai, herhaal niks καθώς και η σειρά σχεδίων My Body, my Blood, my Landscape μετά το τέλος της έκθεσης θα εκτεθούν στο Λούβρο, ανάμεσα στα έργα των μεγάλων καλλιτεχνών του παρελθόντος. "Βλέποντας ο Fabre τα έργα των Φλαμανδών μαιτρ του παρελθόντος με μαστιγωμένους, αίματα και πληγές στο Groeningemuseum στην Bruges στο τέλος της δεκαετίας του '70, ερμήνευσε αυτά τα έργα ως προάγγελους της performance και του body art. Με το ίδιο τρόπο που το ultramarine στις μέρες των Φλαμανδών της προ-αναγεννησιακής περιόδου ήταν πιο ακριβό από το χρυσό, έτσι συμβαίνει σήμερα με το αίμα. Το γεγονός ότι το αίμα μπορούσε να μεταγγιστεί οδήγησε τον Jan Fabre από τη ζωγραφική σ' ένα θεατρικό κομμάτι όπως το Je suis sang (Είμαι αίμα).

Τα σχέδια του Fabre , όπως και τα γραπτά του Georges Bataille, κατορθώνουν να συγχωνεύουν τη ζωή, το θάνατο, τη σεξουαλικότητα και την ιερότητα. Σον Bataille η ασυνέχεια βρίσκεται στην παρουσία του θανάτου, ακόμη και όταν, αντίθετα, υπάρχει η φλογερή επιθυμία για να συνεχίσεις να ζεις. Στον Fabre -αλλά αυτό είναι αναμφισβήτητα αληθές για κάθε καλλιτέχνη- αυτή η επιθυμία έχει ως επίκεντρο την επιβίωση του έργου του. Στο κείμενό του, το οποίο γράφτηκε ήδη το 1985, έκανε μια ακούσια πρόβλεψη: " Ζω (σ)το θέατρό μου και πεθαίνω (σ)τα σχέδιά μου".

Στο Σικάγο, ερεύνησε ένα άλλο σωματικό υγρό, το δάκρυ. Μετά από έναν συναισθηματικό κλονισμό, που τον οδήγησε να περιφέρεται πολύ κοντά στο χάσμα του θανάτου, ο Fabre ενσωμάτωσε τα δάκρυά του, μετά από μία πλημμύρα κλάματος σε μια σειρά από tear drawings (Tranentekeningen). Σχεδόν αμέσως, αναπτύχθηκε ένα σύστημα κατηγοριοποίησης που διακρίνει τα δάκρυα από συγκίνηση, τα δάκρυα από εκνευρισμό (ερεθισμό) και τα πνευματικά δάκρυα.

Η μοναξιά των ομοιόμορφων δωματίων ξενοδοχείου οδήγησε τον καλλιτέχνη στον αυνανισμό και στην έρευνα γύρω από αυτό το σωματικό υγρό. Δεν προκαλεί έκπληξη το ότι τα sperm drawings του είναι γεμάτα από ζωντάνια, φυσικότητα, και την αμεσότητα του σώματος. Αποπνέουν την ανδρική δύναμη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί με λάθος τρόπο, ως μέσο για τη εξάσκηση εξουσίας.

Η ακατάβλητη ενασχόληση του Jan Fabre με μια ποικιλία από τεχνοτροπίες, φαίνεται να αποτελεί μια πρόκληση για τα όρια της ύπαρξής του, μια επιθυμία να δραπετεύσει από τον εαυτό του. Το τελευταίο πράγμα στο οποίο ο άνθρωπος εθίζεται, σε τελευταία ανάλυση, είναι η ίδια η ζωή. Με αυτή την ύστατη πρόκληση, ο καλλιτέχνης δεν δημιουργεί για το κοινό ή για τους κριτικούς, αλλά για το Χρόνο, σε μία μάχη ενάντια στην θνητότητα"*.

* Jan Hoet

image gallery